หากจะว่าไปแล้วชีวิตผมไม่ได้ราบเรียบหรอกครับ ผมเคยคิดว่าตัวเองเกิดมีพร้อมกว่าคนอื่นแต่ผมไม่ได้ถึงกับรวยล้นฟ้า ทุกวันนี้ผมยังเป็นหนี้เงินสินเชื่อ บัตร หนี้รถ อยู่ราวๆ 300000 บาท นี่คือหนี้ที่ก้อนที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตผมแล้ว วันนี้ กำลังจะถึงสิ้นเดือนตุลาคม 2558 แล้ว ผมเลิกเล่นพนันไปได้สักพักแล้วครับ เพราะต้องการที่จะเริ่มต้นตัวเองใหม่ ทุกวันนี้ทำงานประจำ 6 วัน 8.30-17.30 บางวันทำงานเสริมถึง 00.00 น. ก็มีครับ ผมไได้ลำบากขนาดนั้น ทุกวันนีที่ผมทำเห็นรายได้เป็นเงินทุกวันครับ ผมเก็บทุกบาทที่ได้มา แล้วใช้อย่างเกิดประโยชน์ที่สุด ทุกวันนี้ผมคิดว่างานประจำ ได้รายได้วันละ 600 บาทโดยประมาณ ต้องหาเพิ่มให้ได้วันละ 1000 โดยเฉลี่ยให้ได้
ผมกะภรรยา เราต่างคนต่างทำงานครับ เค้าตั้งหน้าตั้งตา หาเงินอย่างเดียวบางครั้งเราก็เป็นห่วงเหมือนกันว่าเค้าทำงานหนักเกินไปรึป่าว บางครั้งก็ระแวงเนื่องจากเราแยกกันอยู่เพื่อความสะดวกในการเดินทางทำงาน จะให้เค้าออกจากงานก็เสียดายงานที่เค้าทำ ที่ผ่านมาผมมองว่าผมไม่เคยเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีเลย ผมดูแลเค้าไม่ได้ เลยแม้แต่น้อย ผมมีความฝันในชีวิตสักครั้ง "ผมต้องเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี" ให้จงได้
ทุกวันนี้ฐานะผมดีขึ้น กิน ใช้ เที่ยว รู้ตัวเองเสมอ ไม่หาหนี้เพิ่ม พยายามใช้ของเดิมให้หมด แล้วสร้างฐานะใหม่ของตัวเองขึ้นมาใหม่ งานที่ผมทำเกี่ยวกับงาน IT Support เงินเดือนก็ได้เหมือนพนักงานทั่วไปที่มีประสบการณ์ 5-6 ปี
อดีตที่ผ่านมาผมจำได้เสมอ มีรายการดังนี้ เผื่อท่านใดสนใจแล้วเตรียมรับสถานะการ ปัญหาล่วงหน้า
1. เปิดร้านขายของเจ๋ง
- เพราะทำเล ที่ตั้งมีคู่แข่ง เยอะเกิน
- หนี้เก่ายังมี ต้องหาใช้ทุกเดือน
- เงินหมุนน้อย เมื่อเงินหมุนน้อย ไปซื้อทีได้ไม่มาก ฉะนั้นก็ต้องไปซื้อบ่อยขึ้น ค่าน้ำมัน
- ขายราคาปาดหน้ากัน หัวขมำ
2. รับงานระบบคอมเอง ผมรับงาน Subcontrack ต่างจังหวัดให้บริษัทไอทีเจ้าใหญ่ๆ สิ่งที่ผมเสียเปรียบคือ ราคาไม่มีเรทตายตัว ไม่มี Contact เจ้าใหญ่ๆ มีแต่เจ้าเล็ก ค่าแรงกว่าจะถึงเราก็โดนหั่นไปเท่าไหร่แล้ว ยิ่งรับงานราชการ เครดิตเป็นเดือนกว่าจะเคลีย ไม่มีเงินหมุน เพราะสำรองจ่ายลูกน้องก่อน (ยึดหลัก เป็นลูกน้องผม เป็นเศรษฐีทุกคน)
3. ทำเว็บรับงาน ก็มีแต่งานในกรุงเทพ ไม่มีงานต่างจังหวัด แหล่มโคต
4. เชื่อใจคนมากเกินไป
5. ไม่หนักแน่นพอ ช่วยเหลือทุกคนที่ขอร้อง
6. ยอมเค้าทุกอย่าง
7. ทำงานการกุศลซะเยอะ
8. เสียสละให้ลูกน้องเยอะเกินไป
ทุกอย่างที่เล่ามา ผมพยายามแก้ไขตัวเองอยู่ครับ เชื่อมั้ยว่าผมกลับบ้านไป 2 ปี หวังว่าจะอยู่ยาว แต่สุดท้ายก็กลับมาหากินในเมืองหลวงเหมือนเดิมวันนี้พอก่อนเหนื่อยๆ เพลียๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น